Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nie dopisać

См. также в других словарях:

  • dopisać — dk IX, dopisaćpiszę, dopisaćpiszesz, dopisaćpisz, dopisaćał, dopisaćany dopisywać ndk VIIIa, dopisaćsuję, dopisaćsujesz, dopisaćsuj, dopisaćywał, dopisaćywany 1. «skończyć pisanie, napisać do pewnego miejsca, punktu» Dopisać rozdział do końca.… …   Słownik języka polskiego

  • dopisywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dopisywaćsuję, dopisywaćsuje, dopisywaćany {{/stl 8}}– dopisać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, dopisywaćpiszę, dopisywaćpisze, dopisywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kończyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chybić — dk VIa, chybićbię, chybićbisz, chyb, chybićbił, chybićbiony chybiać ndk I, chybićam, chybićasz, chybićają, chybićaj, chybićał, chybićany «nie trafić do zamierzonego celu» Broń w jego ręku nigdy nie chybia. Strzelił do niego, ale chybił. Chybiony… …   Słownik języka polskiego

  • zawalić — dk VIa, zawalićlę, zawalićlisz, zawalićwal, zawalićlił, zawalićlony zawalać ndk I, zawalićam, zawalićasz, zawalićają, zawalićaj, zawalićał, zawalićany 1. «przysypać, zasypać, przywalić coś czymś wielkim, ciężkim, sypkim; o czymś wielkim, ciężkim …   Słownik języka polskiego

  • nawalić — dk VIa, nawalićlę, nawalićlisz, nawalićwal, nawalićlił, nawalićlony nawalać ndk I, nawalićam, nawalićasz, nawalićają, nawalićaj, nawalićał 1. zwykle dk «waląc jedno po drugim zgromadzić wiele czegoś w jednym miejscu» Nawalić papierów w magazynie …   Słownik języka polskiego

  • skrewić — dk VIa, skrewićwię, skrewićwisz, skrew, skrewićwił pot. «sprawić zawód, zawieść czyjeś oczekiwania; nie dopisać» …   Słownik języka polskiego

  • zero — n III, Ms. zerze; lm D. zer 1. mat. «liczba oznaczona symbolem 0, która dodana do dowolnej liczby nie zmienia jej wartości; również cyfra 0 w układzie pozycyjnym dziesiętnym» Dopisać zero do cyfry. Skreślić zera przy wykonywaniu obliczeń. Dwa… …   Słownik języka polskiego

  • poszczęścić — dk VIa, poszczęścićści, poszczęścićścił książk. «sprawić, by się komuś szczęściło, powiodło się, aby się coś udało» Los komuś poszczęścił. poszczęścić się zwykle nieos. «ułożyć się, wypaść szczęśliwie; powieść się, udać się, dopisać» Poszczęściło …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»